Robert McConnell - Paddington

İçerik:  Virginia
Blend Tipi: Aromatik
Kesim: Ribbon
Aroma Katkısı: Erik, Karışık
Sertlik: Orta
Lezzet: Az
Oda notu: İyi
Tavsiye: **

Dunhill markalı tütünlerin üretiminin durdurulmasının ardından pek çok imalatçı Dunhill ikamesi olarak pazarladığı harmanları piyasaya sürmeye başladı. Bu harmanlardan birisi de Dunhill’in 1912 yılında üretmeye başladığı Royal Yacht’ın ikamesi olarak pazarlanan Paddington. Alman Kohlhase & Kopp firmasınca, Robert McConnell markasıyla üretiliyor.

Dunhill’in tasarımına öykünen ama çok daha ucuza mal edildiği anlaşılan kâğıt yatak içinde kahverengi, kızıla çalan bir harman duruyor. O kadar nemli ki tütünler kâğıdın her tarafına yapışmış. Kutunun içinden çok yoğun bir soslama kokusu geliyor. Tütünleri kâğıttan ayıklayıp seriyorum. Özenli kesilmiş şeritlerden oluşuyor. Kokladığımda Amphora’ları andıran, hafif tatlı,  ekşimtırak ve karman çorman bir aroma katkısı burnuma geliyor. Yeterince olgunlaşmamış Virginia harmanlarının tipik asitli, keskin kokusu da ona eşlik ediyor. Yaklaşık üç saat havalandırmanın ardından, renkte beklenen açılmayla birlikte asitli koku ve aroma katkısından gelen ekşilik ön plana çıkmış. 

Üç haftalık kavanozlamanın ardından nemlendirme yapıyorum. Kavanozu açtığımda, aroma katkısının ekşiliği belirginleşirken, tütünün genel kokusunda bir derinleşme meydana gelmiş. Esnek şeritler pipoya rahatça doluyor. Ateşi verdiğimde, yanış düzenleyicilerin de bolca verilmiş olduğunu anlıyorum. Fazla hızlı yanıyor ve dil yanmasına davetiye çıkarıyor. Dumanı yoğun ve akışkan. Sertliği orta ayarda. Yandıkça ağızda nahoş bir acı tat bırakıyor. Tütünün hamlığı üç hafta kavanozlamaya rağmen kendisini sık sık belli ediyor. Son derece monoton, “bitse de gitsek" dedirten bir içim. Sonlara doğru, aroma katkısının etkisi ve acılık azalıyor, sertçe, yoğun ve hafif şekerli bir Virginia tadı gelmeye başlıyor. “Nerelerdeydin sen mübarek” desek de artık çok geç. İçim bitti bile. Külü parçalı ve gri. Katranı az miktarda, yağlı ve hoş kokulu. Odayı meyve tınıları da taşıyan bir pastane kokusu doldurmuş. Damakta ekşimtırak, hafif şekerli bir tat bırakıyor.

Hemen her yönüyle aceleye getirilmiş bir tütün. Muhtemelen imalatçının Dunhill ikamesi çıkaran rakiplerinin önüne geçme kaygısı belirleyici olmuş. Özellikle aroma katkısı çok dengesiz. Tüm bunlar bir yana, ikamesi olmayı iddia ettiği harmanın yüzeysel benzerlikler dışında yakınından bile geçemiyor. Bu yönüyle de hayal kırıklığı yaratıyor. Olur da alırsanız, yıllandırma, fırınlama gibi yöntemlerle ıslah etmeyi düşünebilirsiniz ki bu da harmancının elinden ne kadar eksik şekilde çıktığını ortaya koyuyor.     

Yunus Bakihan Çamurdan'ın yorumu