Toscanello Limoncello Cigars

Tipi: Yarım Cheroot
Sertlik: 1/5 Hafif
Lezzet: Itırlı / Yumuşak
Aroma: Limon, anason, nane, şeker
Eşlik eder:  Bergamotlu soğuk çay, grappa
Depolama Tipi: % 70 bağıl nem  (26° C)
Sarma: Campania ve Umbria ağırlıklı İtalyan Kentucky (fire cured)
Dolum: Çin, Brezilya ve İtalya menşeli Burley ve Kentucky (fire cured)
Uzunluk: 76 mm
Çap: 13 mm
Çıkış tarihi: 2015
Üretim merkezi: Cava de’ Tirreni, İtalya

Elimdeki küçük karton kutu özellikle Yeni Dünya’daki puro erbabının pek de purodan saymadığı İtalyan cheroot ailesine ait.  Adı Toscanello Verde Limoncello. Verde kutu üstünde hat şeklindeki yeşil fondan, limoncello da İtalyanların meşhur limon liköründen geliyor. Tütün mamullerinde gıda adları kullanılmasını yasaklayan kanundan beri İtalya’daki adı Toscanello Costiera. Limoncellonun anavatanı olan Amalfi kıyısına gönderme yapıyor.
Ülkemizde artık bandrollü olarak bulunduğu söylense de hiçbir yerde rastlamadığım için “bavul ticareti” yine imdada yetişti. Kutuyu açtığımda içinde beş tane, İtalyanların ammezzati dedikleri yarım cheroot bulunuyor.  Sıkı sarımlı, sert. Sarma yaprağının kavrukluğu purolar arasında dikkate değer bir fark göstermiyor. Tamamı mat koyu kahverengi. Aroma varlığını kutuyu açmamdan beri hissettiriyor. Turunçgil yağlarının hafiften anason veya meyan köküyle karıştığı, şekeri alttan alta belli eden bir koku sentezi. Purolar kutuda biraz kuru duruyor. Ancak, aroma taşıyıcı buhar üretmeye uygun nemde.
Puro çok rahat yanıyor.  Dumanı kokulu ve yoğun. Yine de hafif bir içim sağlıyor. Hem burnu, hem damağı bol bol okşuyor. İtalyan stilinin frapanlığı ölçülülükle birleştiren o ince ayarıyla karşı karşıyayız. Külü sıkı ve tek parça. Uzun süre düşmeden, bükülmeden kalmaya devam ediyor. Ağza dolan tat aslında limoncellodan çok sentetik aromalı bir limonatayı veya limonlu dondurmayı andırıyor ama tatlı ve uyumlu. Aromanın ve sertliğin sonlara doğru birikmesi dışında tekdüze bir içim sunduğunu söyleyebilirim. Tütünün özelliğini yansıtan herhangi bir nüans yok. Aromayla tütün oldukça eşitsiz bir ilişki içerisinde gibi. İçim sonunda kül tek parça, açık gri renkte, yoğunluğu düşük ve homojen. Aroma burunda ve damakta çok kalıcı olmasa da içimi yansıtan, lezzetli bir iz bırakıyor.
Diğer puroları da kutudan çıkartıp önceden nemlendirilmiş kavanoza koyuyorum. 2 gün sonunda bir nemlendirme daha yapıp içlerinden bir tanesini çıkartıyorum. Parlak, öncekinden belirli şekilde daha koyu bir renk almış durumda. Nemi rahat, yavaş bir içime uygun halde.  Ancak en önemli fark kokusunda. Limonata veya limonlu dondurmanın az çok sentetik gelen kokusunun yerini pastane tarzı olmayan, derin ve ıtırlı bir koku almış. Puroyu yakıyorum ve aynı yanış özelliklerini koruduğunu görüyorum. Fakat daha ilk nefeste bunun artık başka bir şey olduğunu anlıyorum. Aromadaki esansiyel yağ notaları tütüne ait aroma profiliyle iç içe geçmiş ve yeni bir gövdeye kavuşmuş durumda. Limonatayı artık unutabiliriz. Ortaya çıkan tat çam, sedir gibi ağaçların esanslarını yine turunçgil çağrışımlarını koruyarak sunuyor. Öncekinden daha derin, adeta oturmuş bir tat bu. Sonlara doğru tatlar, kokular gittikçe yoğunlaşıyor, nüanslar artıyor. Limon kendisini daha çok belli ediyor, tütün sertliğini arttırarak onunla yarışıyor. Hep birlikte, damakta ılımlı ama burunda gayet tatmin edici izlerini bırakıyorlar.
Bu imajda, bu boyutta bir cheroot’tan beklenmeyecek ölçüde çok boyutlu bir ürün. Yalnızca kahve yanı sigarillosu olarak görmenin yanlış olacağını düşünüyorum. Uygun saklama ve nemlendirme koşullarında ve sürelerinde asıl potansiyelini ortaya koymaya her zaman hazır.
Uyumlu bir eşlikçi içecekle beraber tüttürmenin dışında, yemek üzerine kısa süreli, pratik, tütün yönünden de tatmin edici bir dijestif olarak kullanılabilir. Emsalleri gibi, parmak arasında döndürülmesi de baş kısmına yakın içilmesi de boyutları itibariyle zor. Ağızlık kullanılması daha rahat bir içim sağlayabilecektir ama İtalyanların cheroot içimine özel, bocchino per toscani adını verdikleri ağızlıklar haricinde uygun bir ağızlık bulmanın zor olacağı kanısındayım.   


Yunus Bakihan Çamurdan'ın yorumu